หลักผูกเรือ       เป็นหลักศิลา ๘ เหลี่ยม  ปักอยู่รอบองค์พระสมุทรเจดีย์   ยอดเสาแกะสลักเป็นดอกบัวตูม   ใช้สำหรับผูกเรือที่เจ้าของพายมานมัสการองค์พระสมุทรเจดีย์  ภายหลังเมื่อไม่เป็นเกาะ  หลักเหล่านี้ไม่ได้ใช้ประโยชน์  ประกอบกับมีการถมพื้นหนีน้ำมาหลายครั้ง  หลักผูกเรือจึงเหลือโผล่พ้นดินมาราวศอกเศษเท่านั้น

           เก๋งจีน       เป็นศาลารายเดิมสร้างสมัยรัชกาลที่ ๓  เพื่อให้เป็นที่นั่งพัก  รูปแบบสถาปัตยกรรมเป็นอย่างจีน  โดยมีหลังคาหน้าบันเชิงชายอย่างจีน  ทาสีขาว  ใช้กระเบื้องสีแดง  คาดด้วยปูนทาสีขาว  มีฝา ๓ ด้าน  ภายในยกพื้นที่นั่ง  ช่องหน้าต่างเป็นวงกลม

           หอระฆัง       สร้างสมัยรัชกาลที่ ๓  มี ๑ คู่  อยู่ข้างทางเข้าก่อนถึงพระวิหาร  มีลักษณะเป็นสถูปอย่างสุโขทัย  ยอดหลังคาเป็นพุ่มทรงกลม  หลังคาเทปูนไม่มุงกระเบื้อง  เสาทั้งสี่ด้านเป็นกึ่งฝาผนัง  วงกบบนโค้งเป็นรูปครึ่งวงกลม  ภายในแขวนระฆัง

           หอเทียน       สร้างสมัยรัชกาลที่ ๓  มี ๑ คู่  ซ้ายขวา อยู่ถัดจากหอระฆังเข้าไปก่อนถึงพระวิหาร  หอเทียนทำเป็นสองชั้น  ชั้นบนทำเป็นซุ้ม  ซ้อนทับชั้นล่างที่ทำเป็นฐาน  ประตูทางเข้าชั้นล่าง  ขอบวงกบบนทำเป็นรูปสามเหลี่ยมยกขึ้น  ใช้ปักเทียนส่องสว่างด้วยในสมัยก่อนไม่มีไฟฟ้าใช้

           ตึกฝรั่งหรือศาลาทรงยุโรป       สร้างสมัยรัชกาลที่ ๕  โดยเจ้าพระยาภานุวงศ์ มหาโกษาธิบดีเป็นผู้สร้าง   ลักษณะเป็นศาลาโถง ๕ ห้อง  เปิดฝาโดยรอบ ๓ ด้าน  ภายในเป็นห้องโถง  มีเสาชั้นในเป็นเสากลม  ชั้นนอกเป็นเสาหลอกติดฝาผนัง  ยอดเสาลดลงมาครึ่ง  ส่วนบนทำเป็นฐานโค้ง  รัดโคนเสาด้วยภาพเขียนลายพวงมาลัยดอกไม้  เพดานมีลายดวงดาว  ห้อยโคมไฟเดี่ยว

           ฝาผนังเหนือโคนเสาตั้งแต่ส่วนล่างของฐานโค้งวาดภาพจิตรกรรมฝาผนัง  เขียนขึ้นเมื่อ พ.ศ.๒๕๓๘  เป็นภาพเกี่ยวกับการสร้างเมืองสมุทรปราการ และการสร้างพระสมุทรเจดีย์   ผนังด้านในสุดเป็นที่ประดิษฐานพระบรมราชานุสาวรีย์รัชกาลที่ ๒