|
สิ่งอัศจรรย์ของท้องถิ่น |
เมื่อพูดถึงเรื่องกลางดงพงไพรแล้ว ทุกคนที่ได้ยินได้ฟังจะต้องขนลุกทันที เพราะความเปลี่ยวเปล่า และความเชื่อในเรื่องผีๆ สางๆ เป็นต้น จนเป็นที่ประจักษ์ความกลัวของคนเราแทบทุกคนในบัดนี้ แม้ไม่เคยเห็นเลยว่าตัวผีเป็นอย่างไร แต่ก็ไม่ฟังกลัว เพราะความกลัวมีแต่กำเนิด....
....ในท้องถิ่นคลองพระราม ยังเป็นที่รู้จักและเล่ากันต่างๆ สืบมาว่า คุ้งลาดตาพอน อันเป็นคุ้งที่คดที่สุด ในสมัยแห่งคลองพระรามเก่า ทั้งปกคลุมไปด้วยไม้ต่างๆ และป่าจากอันหนาทึบ และทุกคนก็เชื่อกันว่าคุ้งลาดตาพอน นี้มีบ้านลับแล ถ้าใครผ่านไปผ่านมามักจะเห็นเป็นบ้านเรือนเราดีๆ นี่เอง หรือบางทีก็ได้ยินเป็นเสียงไก่ขันบ้าง เสียงคนพูดกันบ้าง จึงทำให้ทุกคนขนรุกไปตามๆ กัน เมื่อผ่านตอนคุ้งนี้....
....มีท่านผู้ใหญ่บางคนเล่าให้ลูกหลานฟังต่อมาว่า คือคราวหนึ่ง มีแม่ค้าเรือสำปั้นอยากจะมาขายของในคลองพระรามบ้างแต่ยังไม่เคยมาเลย เพราะขายมาทางนอกแถวย่านคลองบางปลากด ได้ยินข่าวเขาโจทก์กันว่า หมู่บ้านคลองพระรามขายของดีนัก... ....พายเรื่อยๆ เพื่อหวังจะขายของ จนลับคุ้งนั้นไป โดยไม่มีความสะดุ้งกลัวอะไรเลย แม้แต่น้อย ก็คุ้งคดตรงนี้แหละ ที่ทุกคนรู้จัก พากันขนพองสยองเกล้าไปตามๆ กัน เรียกกันว่าคุ้งลาดตาพอน อันมีป่าและซุ้มไม้ที่รกอันหนาทึบ มือทึบไปทั่วภายในบริเวณนั้นและก็เชื่อกันว่าบริเวณนี้แหละ เป็นบ้านลับแล ถ้าทุกคนพายผ่านมาถึงคุ้งลาดตาพอนนี้ จะต้องรีบจ้ำเร่งฝีพายกันทันที แต่แม่ค้าผู้นี้แกไม่รู้ จึงลอยชมนกชมไม้เรื่อยมา จนถึงหมู่บ้านคลองพระราม แกก็ขายดีอย่างว่าหมดลำ ตกลงค้างคืนนอนคุยกับชาวคลองพระรามเพื่อเป็นที่รู้จักมักคุ้นวันน่าวันหลังจะได้มาขายอีก ตอนหนึ่งแกถามว่า บ้านที่ข้างนอกเขาทำงานอะไรกันนะ มีผู้คนเยอะเแยะ ฉันผ่านมาเมื่อตอนกลางวัน ยังลอยเรือมองดูเขาอยู่เลย เห็นถ้าจะบวชนาคกันกระมั้ง เมื่อทุกคนได้ยินตอนนี้ ทำให้ขนลุกไปตามๆ กัน จึงตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ตรงไหนคุณป้า ตรงไหนคุณยาย แกชักสงสัยขึ้นมาทันที จึงตอบว่า ตรงคุ้งคดย่านโน้น ทุกคนจึงบอกว่า คงเจอบ้านลับแลเข้าแล้ว "ซิ" เพราะตรงนั้นไม่มีบ้าน เขาเรียกว่าคุ้งลาดตาพอน เพราะมีบ้านลับแลอยู่ที่นั่น อันเป็นคุ้งป่าเปลี่ยวพวกคลองพระรามทุกคนรู้จักดี ว่ามีอะไรอยู่ที่นั่น แกได้ฟังดังนั้นแทบจะเป็นลม
.... ญ. นพรัตน์วัฒน (ทับทิม)
|
กลับสู่เนื้อหาส่วนบน
|