 |
หน้าแรก |
| |
ความเป็นอยู่และการครองชีพ |
|
สิ่งอัศจรรย์ของท้องถิ่น |
|
ชื่อเดิมแห่งคลองพระราม |
|
ความหวังที่ตั้งใจคอย |
คำสดุดีถิ่นกำเนิด |
||
๏ คลองพระรามความหลังนั้นน่าอนาถ เพราะยังขาดความเจริญเหินห่างกรุง วาสนาตกอับต้องอยู่กลางดง ค่ำคืนได้ยินแต่เสียงของยุงดูแล้วให้เวทนาใครๆ เขาก็ไม่อยากผ่าน เพราะเป็นแดนถิ่นที่กันดาร เห็นมีแต่ดงและป่าจะไปทางไหนมันให้แสนทรมา กว่าจะพ้นดงถึงท่าต้องกินเวลาเกือบวัน ฯ ๏ แต่โชคนั้นดีมาปี พ.ศ.๘๒ ทางรัฐบาลท่านจัดการขุดคลองชาวเราทุกคนปรีดา ต่างถางป่าดงล้มลงเป็นไร่นา ปลูกข้าวเลี้ยงปลามองดูเขียวขจี ยิ่งมองยิ่งเพลินเจริญฤทัย เพราะเรามีคลองที่กว้างใหญ่เป็นสิ่งเชิดหน้าชูตา มีเรือแจวพายสัญจรไปมา อีกทั้งพ่อค้าแม่ค้ามากหน้าหลายตาสับสน จะไปทางไหนเพลินใจเหลือล้น มีทั้งเรือไฟเรือยนต์วิ่งกันวกวนไปมา นั่งตากลมเย็นชมวิวเล่นเพลินตา มองดูแล้วมีสง่าไม่แพ้ที่ท่าชาวกรุง ฯ ๏ คลองพระรามเดี๋ยวนี้สมัยใหม่ ขอให้ท่านลองคิดหวลไปถึงสมัยก่อน เป็นที่จดจำไว้เป็นอนุสรณ์ว่าเดี๋ยวนี้แต่ก่อนนั้นผิดกันอย่างไร ฯ ญ. นพรัตน์วัฒน (ทับทิม) |
||
กลับสู่เนื้อหาส่วนบน